Βρήκα μερικά μεγάλα κλαδιά από «μπράτσα» μουριάς και ήθελα να δοκιμάσω να δω πως δουλεύονται και τι αποτέλεσμα δίνουν. Τα κλαδιά ήταν χοντρά και ήταν πολύ φρέσκα (περίπου 1 βδομάδα κομμένα) και είχαν πολύ υγρασία οπότε κανονικά έπρεπε να ωριμάσουν λίγο. Άφησα τα περισσότερα για αργότερα, αλλά δοκίμασα ένα μικρό κομμάτι όπως ήταν.
Το κομμάτι ήταν περίπου 40 εκατοστά μήκος και λίγο λιγότερο από 10 εκατοστά διάμετρο με ένα μεγάλο παρακλάδι στη μέση περίπου. Σκοπός ήταν από αυτό το μεγάλο κομμάτι κλαδιού να γίνει μια, σχετικά, βαθιά ξύλινη σκαλιστή κουτάλα.
Το πρώτο πρώτο ήταν το ξεφλούδισμα του φλοιού. Η μουριά έχει το καλό ότι ξεφλουδίζεται αρκετά εύκολα, σχεδόν με το χέρι. Στη συνέχεια ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι. Το κόψιμο σε ένα σχήμα περίπου όπως αυτό που θέλουμε. Αυτό γίνεται εύκολα με μια κορδέλα, αλλά στο μέρος που έγινε η διαδικασία δεν υπήρχε, οπότε χρησιμοποίησα μία άλλη γρήγορη πατέντα που δεν θα αναφέρω, γιατί είναι λίγο επικίνδυνο. Μπορείτε να το κάνετε πάντως με ένα καλό χειροπρίονο ή με σέγα και μικρές τομές.
Το επόμενο βήμα ήταν το σκάλισμα με σκαρπέλο της κοιλότητας της κουτάλας. Ίσως θα ήταν λίγο πιο γρήγορο να έκανα μερικές τυφλές τρύπες με τρυπάνι forstner, πριν το σκάλισμα. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι το ξύλο είχε ακόμα υγρασία αρκετή και έτσι μερικές φορές ξεφλούδισαν οι ίνες του ξύλου.
Εφόσον είχε σχηματιστεί η κοιλότητα της κουτάλας, τρίφτηκε εσωτερικά με αυτό το προσάρτημα σε κάθετο δράπανο. Το υπόλοιπο κομμάτι τρίφτηκε με ταινιολειαντήρα και 150αρι γυαλόχαρτο και στη συνέχεια με πολύ ψιλό γυαλόχαρτο (600+).
Δυστυχώς ενώ δεν φαινόταν αρχικά, υπήρχε ο δακτύλιος νερού, ο οποίος επειδή το ξύλο ήταν πολύ χλωρό, είχε πάρα πολύ υγρασία και ήταν αδύνατο να δουλευτεί ή να τριφτεί, οπότε έπρεπε να αφαιρεθεί. Έτσι αναγκαστικά χαμήλωσε αρκετά η κουτάλα και η λαβή μίκρυνε και μετακινήθηκε λίγο πιο δεξιά από το κέντρο, για να αφαιρεθεί όσο περισσότερο γινόταν αυτός ο δακτύλιος (ειδικά από την λαβή).
Για φινίρισμα περάστηκαν 2 χέρια με ένα μαλακό πανί, από σφραγιστικό λάδι ασφαλές για φαγητά.
Τελικό αποτέλεσμα. Με το βέλος φαίνεται το μόνο εμφανές σημάδι από το δακτύλιο που είχε το πρόβλημα.
Η μουριά έχει ένα πολύ όμορφο χρυσαφί χρώμα και έχει αρκετή ελαστικότητα σαν ξύλο. Σίγουρα έχει αρκετή υγρασία και είναι λίγο δύσκολο να δουλευτεί καλά όσο είναι ακόμα χλωρή.
Κανονικά, όταν το ξύλο έχει αρκετή υγρασία θα πρέπει να γίνεται ωρίμανση σε σωστές συνθήκες για να μην υπάρχουν ραγίσματα. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος είναι μέσα σε μια χάρτινη σακούλα γεμάτη με πριονίδια, την οποία τοποθετούμε σε ένα δροσερό μέρος. Αυτό απαιτεί λίγους μήνες συνήθως.
Στη συγκεκριμένη σκαλιστή κουτάλα, επειδή ήταν περισσότερο δοκιμαστική εφαρμόστηκε ο πιο γρήγορος τρόπος (περίπου 10 κύκλους 30 δευτερολέπτων σε φούρνο μικροκυμάτων ανά μισή ώρα). Είναι λίγο πιο πιθανό να γίνει ράγισμα και δεν έχει το ίδιο καλό αποτέλεσμα , αλλά είναι σίγουρα πολύ πιο γρήγορο, αφού μπορεί να γίνει σε λίγες ώρες.
Διαφήμιση
