DIY πορτατίφ από παλέτα και γιούτινο σπάγκο

To συγκεκριμένο φωτιστικό φτιάχτηκε κυρίως για πειραματισμό πάνω στην Ιαπωνική μέθοδο Shou Sugi Ban αλλά και για να εξετάστει αν ο γιούτινος σπάγκος είναι ασφαλές υλικό για χρήση σε φωτιστικά. Η μέθοδος του Shou Suki Ban είναι μια Ιαπωνική μέθοδος διατήρησης και διακόσμησης του ξύλου. Περισσότερα για αυτή μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Το φωτιστικό φτιάχτηκε από ένα κομμάτι από μια ξύλινη παλέτα μίας χρήσης (ολοκαίνουργια από ένα φορτίο με τουβλέτες).

Το ξύλο ήταν από μαλακή ξυλεία και είχε αρκετό ρετσίνι. Πλανίστηκε και καθαρίστηκε όσο γινόταν και στην συνέχεια κόπηκε σε φαλτσοπρίονο στις κατάλληλες διαστάσεις.

Το κομμάτι της βάσης ανοίχτηκε μια διαμπερή τρύπα με ένα ποτηροτρύπανο, ικανή να χωρέσει μπρούντζινο ντουί λάμπας Ε27.

Η ιδέα ήταν να το κόψω φάλτσα σχηματίζοντας ένα Π και να χρησιμοποιήσω μόνο ξυλόκολλα μαζί με 1-2 καρφάκια.

Τα κομμάτια κολλήθηκαν με ξυλόκολλα express με την βοήθεια ενός βοηθήματος για ορθές γωνίες.

Στην συνέχεια με ένα καμινέτο άρχισα να καίω την κατασκευή. Επειδή είχε αρκετό ρετσίνι εσωτερικά, λαμπάδιασε σε κάποια σημεία και έτσι δεν ήταν όσο ομοιόμορφο θα ήθελα. Στην συνέχεια τρίφτηκε με μια ανοξείδωτη συρματόβουρτσα και έτσι έφυγαν τα καμμένα κομμάτια και αποκαλύφθηκαν τα ανάγλυφα νερά του ξύλου.

Εδώ κατάλαβα ότι είχα κάνει μια μικρή βλακεία. Η θερμότητα από το καμινέτο αποδυνάμωσε την ξυλόκολλα και έτσι λύθηκε η κατασκευή. Οπότε ή έπρεπε να είχα χρησιμοποιήσει το καμινέτο πριν κολλήσω τα κομμάτια ή έπρεπε να είχα χρησιμοποιήσει κρυφές βίδες εσωτερικά. Όπως και να χει, ξανακολλήθηκε και χρησιμοποιήθηκαν περισσότερα καρφάκια τη δεύτερη φορά.

Στην συνέχεια περάστηκε με 2 χέρια σατινέ άχρωμο βερνίκι πολυουρεθάνης.

Όταν στέγνωσε άρχισα να τυλίγω τον γιούτινο σπάγκο. Το τύλιγμα ήταν αρκετά εύκολο και γρήγορο με την όλη διαδικασία να μην παίρνει παραπάνω από 2-3 λεπτά. Στο τέλος για να στερεωθεί η άκρη, έγινε ένας απλός κρυφός κόμπος.

Το ντουί ενώθηκε με μαύρο καλώδιο με διακόπτη και βιδώθηκε από κάτω. Για λάμπα χρησιμοποιήθηκε μια καινούργια λάμπα φθορίου με ζεστό φωτισμό.

Συνολικός χρόνος που απαιτήθηκε ήταν 1-2 ώρες, με τον πιο πολύ να είναι χρόνος αναμονής για να στεγνώσει η ξυλόκολλα. Συνολικό κόστος, μερικά ευρώ για το ντουί και το βερνίκι, τα υπόλοιπα υπήρχαν στο εργαστήρι εδώ και χρόνια, ενώ το ξύλο ήταν τσάμπα από παλέτα.

Το τελικό αποτέλεσμα, ειδικά στην εμφάνιση του ξύλου μετά το Shou sugi ban, είναι αρκετά καλό. Αν και είχα τις αμφιβολίες μου, τα ανάγλυφα νερά δίνουν πολύ ιδιαίτερη εμφάνιση.

Βέβαια το ρετσίνι που είχε μέσα η σανίδα από το πεύκο, δεν βοήθησε τόσο πολύ στο να γίνει σωστά και ομοιόμορφα η διαδικασία, αλλά πιο καλά και καθαρά ξύλα λογικά θα είναι ακόμα πιο καλό το αποτέλεσμα.

Ο γιούτινος σπάγκος είναι ένας σπάγκος φυτικής προελεύσεως, με βάση τον οποίον γίνεται το ύφασμα της λινάτσας.

Η περιέλιξη που έγινε ήταν αρκετά πυκνή, αλλά αφήνει το φως να περάσει, προσφέροντας φωτισμό ανάλογο ενός κλειστού πορτατίφ.

Στην κατασκευή υπάρχουν τρία θέματα που έχουν σχέση με την ασφάλεια. Το πρώτο είναι αν μπορεί να γίνει αυτανάφλεξη στον σπάγκο ή στο ξύλο. Αυτό ήταν ένας από τους δύο βασικούς λόγους που μπήκα στην διαδικασία να το φτιάξω.

Για να ελαχιστοποιηθεί μια τέτοια πιθανότητα χρησιμοποιήθηκε λάμπα φθορισμού και όχι λάμπα αλογόνου. Οι λάμπες φθορισμού παρότι παράγουν θερμότητα, είναι πολύ μικρή και δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτές του αλογόνου. Φυσικά καλύτερα θα ήταν κάποια LED αλλά την συγκεκριμένη στιγμή δεν είχα κάποια με ζεστό φως.

Μετά από 12 ώρες συνεχόμενου φωτισμού και παρόλο που η λάμπα βρίσκεται αρκετά κοντά στον σπάγκο, η θερμοκρασία του σπάγκου ήταν σχεδόν φυσιολογική ενώ και για το ξύλο ήταν σχεδόν κανονική με μόνη εξαίρεση την περιοχή κοντά στο ντουί.

Το άλλο θέμα ήταν το ντουί. Για ντουί χρησιμοποιήθηκε μπρούντζινο αντί για τα κλασσικά πλαστικά. Ο λόγος είναι ότι είναι αρκετά πιο ανθεκτικό. Τα πλαστικά ντουί καταστρέφονται από την θερμότητα μετά από μερικά χρόνια. Όμως το μέταλλο είναι και καλός αγωγός του ηλεκτρικού ρεύματος γιαυτό και έχουν πάντα υποδοχή για γείωση τα μπρούντζινα.

Το τελικό θέμα έχει να κάνει με την τεχνική του Shou Sugi Ban. Στην παραδοσιακή τεχνική χρησιμοποιούν λάδια για φινίρισμα. Το λάδι αναδεικνεύει καλύτερα το καρβουνιασμένο ξύλο αλλά είναι και πολύ πιο εύφλεκτο. Οπότε χρησιμοποίησα βερνίκι νερού πολυουρεθάνης για ασφάλεια.

Όπως ανέφερα και πιο πάνω, το μεγαλύτερο λάθος ήταν ότι χρησιμοποίησα καμινέτο μετά την ξυλόκολλα. Αυτό χάλασε το τέλειο ταίριασμα στις γωνίες με τις φαλτσοκοπές, καθώς αμέσως μετά το κόλλημα είχαν περαστεί από ταινιολειαντήρα ώστε να διορθωθούν μικρές ατέλειες.

Ένα άλλο λάθος ήταν η ιδέα να χρησιμοποιήσω για τα πλαϊνά σανίδα αντί για δοκαράκια ή μεταλλική βέργα/ντίζες στις γωνίες. Σίγουρα κάνει το φωτιστικό πολύ πιο γερό, αλλά δεν αφήνει το φως να περάσει από τα πλαϊνά. Το επόμενο σίγουρα θα γίνει με δοκαράκια ή ντίζες/βέργα.