Ακόμα και στην πιο καθαρή πόλη της Ελλάδας να πας, θα δεις σίγουρα ένα δύο πλαστικά μπουκάλια πεταμένα στο δρόμο. Τα πλαστικά μπουκάλια χρησιμοποιούνται ευρέως για συσκευασία νερού και αναψυκτικών μπουκαλιών. Το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένα είναι το περίφημο PET, ένα αρκετά οικονομικό αλλά και συνάμα ανθεκτικό πλαστικό.
Παρόλο που το PET είναι ανακυκλώσιμο υλικό, τα περισσότερα πλαστικά μπουκάλια καταλήγουν δυστυχώς στην καλύτερη περίπτωση σε χωματερές (στην χειρότερη σε δρόμους, χωράφια, παραλίες..).
Και αυτό εκτός από σπατάλη πλούτου (γιατί ακόμα και τα σκουπίδια αν αξιοποιηθούν σωστά μπορούν να αποφέρουν κέρδος1), είναι και επιβλαβές για το περιβάλλον. Ο λόγος είναι ότι το PET πλαστικό, θέλει εκατοντάδες χρόνια για να βιοδιασπαστεί. Σε ιδανικές συνθήκες ο χρόνος βιοδιάσπασης ίσως ξεπερνάει και την χιλιετία.
Ο Andreas Froese, ένα περιβαλλοντικός σύμβουλος, σκέφτηκε ένα πολύ απλό αλλά συνάλα αρκετά χρηστικό τρόπο ώστε να αξιοποιηθούν τα εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια που πετιούνται καθημερινά.
Η ιδέα του ήταν να χρησιμοποιηθούν τα πλαστικά μπουκάλια από αναψυκτικά (του νερού δεν είναι το ίδιο ανθεκτικά καθώς είναι πολύ πιο λεπτά και είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να τσακίζουν πολύ εύκολα) , ως οικοδομικό υλικό για το χτίσιμο σπιτιών, αποθηκών ή γενικά οποιαδήποτε κατασκευής. Η τεχνική του ονομάζεται BI4PVS, και ουσιαστικά είναι χρησιμοποιεί τα πλαστικά μπουκάλια σε συνδυασμό με παραδοσιακές τεχνικές οικοδόμησης.Τα μπουκάλια γεμίζονται με άμμο, και τοποθετούνται κάθετα σε στρώσεις, συνήθως με προσθήκη λάσπης ή τσιμέντου. Κάθε μπουκάλι δένεται με όσα μπουκάλια βρίσκονται περιμετρικά του με σπάγκο ή σύρμα, ώστε να παραμείνει απολύτως σταθερό ώσπου να στερεοποιηθεί η κατασκευή.
Όπως είναι λογικό, αυτή η μέθοδος απευθύνεται κυρίως σε φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες, όπου η πλειονότητα των κατοίκων δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να οικοδομήσει σπίτι από μπετό.
Το κόστος της κατασκευής, σύμφωνα με τον εμπνευστή της ιδέας, εξαρτάται από τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν (πχ αν χρησιμοποιηθεί μπετό αντί για λάσπη) αλλά και τα εργατικά κόστη. Αλλά είναι σίγουρα πολύ πιο μικρό από ένα συμβατικό σπίτι με τούβλα και μπετό.
Επίσης υποστηρίζει, ότι τα σπίτια που είναι φτιαγμένα με αυτή την μέθοδο, έχουν άριστες θερμομονωτικές ιδιότητες , είναι ασφαλή έναντι της φωτιάς2 και είναι και αλεξίσφαιρα. Μάλιστα υποστηρίζει επίσης, ότι αρκετές κατασκευές έχουν αντέξει ακόμα και καταστροφικούς σεισμούς.
Δεν νομίζω ότι μια τέτοια κατασκευή μπορεί να πάρει πολεοδομική άδεια στην χώρα μας, αλλά είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα τεχνική η οποία μπορεί σίγουρα να χρησιμοποιηθεί σε μικρότερες κατασκευές (πχ μικρή τοιχοποιία, μικρές δεξαμενές, κοτέτσια).
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτή την τεχνική, μπορείτε να επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα της eco-tec, της οργάνωσης του Andreas Froese, ή να διαβάσετε αυτό το pdf. Επίσης αρκετά καλή πληροφοριών είναι αυτό το άρθρο στο niftyhomestead.
Μια εξέλιξη της ιδέας χρήσης των πλαστικών μπουκαλιών ως δομικό υλικό, είναι και ένα εμπορικό προϊόν που ονομάζεται polli-brick, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μεγάλο πλαστικό μπουκάλι, με κυψελωτό σχήμα αντί για σφαιρικό, ώστε να πατάει καλύτερα το ένα πάνω στο άλλο, όταν χρησιμοποιείται για δομικό υλικό. Η κύρια χρήση του συγκεκριμένου υλικού, είναι για δημιουργία ημί-διαμπερούς τοίχου (κάτι παρόμοιο με τα υαλότουβλα). Περισσότερα για αυτό μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
- Τα κοινά σκουπίδια έχουν ένα κόστος διαχείρισης, το οποίο αρκετές φορές μπορεί να είναι αρκετά μεγάλο (πχ αν η απόσταση του χώρου ΧΥΤΥ ή ΧΥΤΑ είναι αρκετά μεγάλη). Αντίθετα τα ανακυκλώσιμα σκουπίδια, πολλές φορές αποφέρουν κέρδος για τους ίδιους τους δήμους. Έτσι πετώντας ένα ανακυκλώσιμο υλικό στον κάδο ανακύκλωσης και όχι σε κοινό κάδο, μπορεί να μην έχετε κάποιο άμεσο προσωπικό όφελος, αλλά μακροπρόθεσμα αυτή σας η πράξη θα σας βοηθήσει αφού ο δήμος σας θα είναι οικονομικά πιο εύρωστος.↩
- Παρόλο που το PET πλαστικό είναι εύφλεκτό, ο τρόπος που είναι χτισμένα, σε συδυασμό με την άμμο που είναι εσωτερικά κάθε μπουκαλιού, κάνει την δημιουργία φλόγας αδύνατη.↩
