Η ελιά είναι ένα από τα πιο σκληρά ξύλα που υπάρχουν στην Ελληνική επικράτεια. Εκτός όμως από σκληρότητα, έχει και μεγάλη θερμική απόδοση κατά την καύση, γιαυτό,δυστυχώς, χρησιμοποιείται από τους περισσότερους κυρίως για καυσόξυλο.
Βέβαια, επειδή η ελιά αργεί πολύ να μεγαλώσει και είναι παραγωγικό δέντρο για πάρα πολλά χρόνια, σπάνια κόβεται κάποια ελιά. Όταν όμως αυτό γίνεται, καλό είναι να την αξιοποιούμε.
Το συγκεκριμένο κομμάτι, είναι από κορμό αιωνόβιας ελιάς, η οποία κόπηκε γιατί έπρεπε να δημιουργηθεί είσοδος σε ένα οικόπεδο.
Η πιο εύκολη και απλή κατασκευή που μπορεί να κάνει κάποιος με ένα κορμό ελιάς, είναι δίσκος κοπής για την κουζίνα. Με ένα αλυσοπρίονο 1 και λίγη προσοχή, μπορούν να κοπούν φέτες από τον κορμό και να γίνουν εύκολα δίσκος κοπής.
Βέβαια αν έχετε πρόσβαση σε πριονοκορδέλα, τότε τα πράγματα είναι πολύ ευκολότερα. Η συγκεκριμένη φέτα κόπηκε από το πλάι με τη βοήθεια μιας κορδέλας ξυλουργού.
Επειδή η κορδέλα δεν αφήνει πάρα πολλά σημάδια, έγινε ένα απλό τρίψιμο με περιστροφικό τριβείο, πρώτα με 120αρι γυαλόχαρτο και στη συνέχεια με 240άρι.
Με 13αρι τρυπάνι έγινε μια μικρή τρύπα με κάθετο δράπανου και στη συνέχεια με κωνική φρέζα φρεζαρίστηκε και από τις δύο πλευρές. Το σημείο που έγινε η τρύπα, υπήρχε ένας μικρός ρόζος, ο οποίος είχε ραγισματάκια.
Τέλος, περάστηκε με μερικά χέρια ελαιόλαδο (πέρασμα με πινέλο, υπομονή λίγες ώρες μέχρι να τραβήξει όσο πρέπει και στη συνέχεια σκούπισμα).
Καλύτερος και ασφαλέστερος από του εμπορίου
Σίγουρα δεν μοιάζει όπως αυτοί του εμπορίου, αλλά είναι εντελώς δωρεάν, πιο γερός αλλά και πιο ασφαλής για την υγεία μας.
Ο βασικός λόγος, είναι ότι σχεδόν κάθε δίσκος κοπής του εμπορίου είναι από συγκόλλητη ξυλεία. Αυτό ενέχει δύο σοβαρά προβλήματα.
Το πρώτο και το πιο σημαντικό, είναι το κατά πόσο η ξυλόκολλα που χρησιμοποιήθηκε είναι ασφαλής για φαγητό. Μεγάλες και σοβαρές εταιρίες, (λογικά) θα πρέπει να χρησιμοποιούν μη τοξική ξυλόκολλα. Αλλά αυτό δεν είναι και τόσο σίγουρο για όλους τους υπόλοιπους. Ο λόγος είναι ότι εκτός του ότι είναι κατά πολύ ακριβότερη, δεν είναι και τόσο εύκολο να βρεθεί στην αγορά.
Το άλλο πρόβλημα, είναι ότι λόγω του μικρού πάχους η επιφάνεια κόλλησης δεν είναι πολύ μεγάλη. Έτσι, είναι πολύ πιθανό, μετά από λίγο καιρό να σπάσει κάποια από τις ενώσεις σε κάποιο πέσιμο ή απλώς από την υγρασία και την χρήση. Φυσικά μπορεί να ξανακολληθεί, αλλά αυτό προυποθέτει ότι έχετε μερικούς σφιγκτήρες και food safe ξυλόκολλα.
- Αν κόψετε με αλυσοπρίονο ξύλο που θα έρχεται σε επαφή με φαγητό, καλό είναι να βάλετε καινούργια αλυσίδα και οικολογικό λάδι αλυσίδας. Ο λόγος είναι ότι το κοινό λάδι αλυσίδας δεν είναι ιδανικό για χρήση σε ξύλα που θα έρθουν σε επαφή με το φαγητό. Βέβαια, με αρκετό και καλό τρίψιμο, όποια υπολείμματα λαδιού αλυσίδας υπάρχουν φεύγουν. Αλλά λίγη επιπλέον ασφάλεια ποτέ δεν βλάπτει. ↩
Διαφήμιση
