Η χύτευση με την τεχνική του «χαμένου κεριού», είναι πιθανώς η πιο αρχαία μέθοδος χύτευσης που υπάρχει. Tα πρώτα γνωστά ευρήματα, χρονολογούνται στην χαλκολιθική περίοδο, στα τέλη της τέταρτης χιλιετίας π.Χ. Για χιλιάδες χρόνια, ήταν η πιο διαδεδομένη μέθοδος χύτευσης, μέχρι να αντικατασταθεί από νεότερες μεθόδους στις αρχές του 18ου αιώνα.
Με την τεχνική αυτή, μπορεί κάποιος να δημιουργήσει ακριβή μεταλλικά (κυρίως μπρούντζινα) αντίγραφα από οποιοδήποτε αντικείμενο επιθυμεί. Αρχικά το αντικείμενο σκεπάζεται με γύψο, ώστε να δημιουργηθεί ένα αρχικό καλούπι.
Στη συνέχεια, ρίχνεται μέσα στο καλούπι λιωμένο κερί. Το λιωμένο κερί ψύχεται από το γύψο και δημιουργεί μια κρούστα κεριού πάνω στην επιφάνεια του γύψου, δημιουργώντας έτσι ένα κέρινο αντίγραφο του αρχικού αντικειμένου.
Αφού αφαιρεθεί το γύψινο καλούπι, μπορούν εύκολα να διορθωθούν ατέλειες ή να σχεδιαστούν λεπτομέρειες πάνω στο κέρινο αντίγραφο. Έπειτα δημιουργείτε, πάλι από κερί, μια βάση στήριξης του κέρινου αντίγραφου και καρφώνονται μερικές πρόκες (ίδιου υλικού με αυτό που θα χρησιμοποιηθεί για την χύτευση) σε διάφορα σημεία του.
Στο τελικό στάδιο, πρώτα γεμίζεται με γύψο, το κούφιο κέρινο αντίγραφο, και δημιουργείται πάλι ένα γύψινο καλούπι. Το γύψινο καλούπι μεταφέρεται σε ένα ζεστό μέρος και έτσι το κερί αρχίζει να λιώνει και βγαίνει εκτός του καλουπιού. Σε αυτό ακριβώς το στάδιο, είναι εμφανής ο λόγος που είναι απαραίτητες οι πρόκες, γιατί χωρίς αυτές, το εσωτερικό κομμάτι του γύψου (αυτό δηλαδή που βρίσκεται στο εσωτερικό του κέρινου αντιγράφου), δεν θα μπορούσε να κρατηθεί στη σωστή θέση, όταν έλιωνε το κερί.
Τώρα το μόνο που μένει είναι να γεμιστεί το καλούπι με το λιωμένο μέταλλο που επιθυμεί κάποιος. Εφόσον κρυώσει το λιωμένο μέταλλο, απλώς σπάζεται ο γύψος και αφαιρείται η βάση στήριξης και οι πρόκες.
Μπορείτε να δείτε, αναλυτικά, όλη τη διαδικασία, στο πολύ όμορφο βίντεο της Renana Almor και του Kobi Vogman που φιλοξενείται στο Vimeo.
Διαφήμιση
