
Οι παραδοσιακοί τρόποι φύτευσης λαχανικών είναι συνήθως φύτευση σε ευθεία γραμμή, με αποστάσεις μεταξύ των σπορόφυτων, και πότισμα είτε με σταγονίδια είτε με αυλάκια. Για διατήρηση της υγρασίας και απομάκρυνση των ζιζανίων χρησιμοποιείται νάιλον εδαφοκάλυψης ή άχυρα. Πάνω σε αυτές τις μεθόδους υπάρχουν αρκετές παραλλαγές αλλά όλες βασίζονται σε κάποιο από τα παραπάνω. Μια εντελώς διαφορετική μέθοδο -και αρκετά αποτελεσματική όπως υποστηρίζει ο δημιουργός της- είναι το «πότισμα με κουβά».
- είναι αρκετά απλή και δεν χρειάζεται κάποιο σύστημα ποτίσματος, το οποίο να απαιτεί πίεση στο νερό
- τα φυτά λόγω ότι φυτεύονται κυκλικά έχουν αρκετή σκίαση στη βάση τους και έτσι εξατμίζεται λιγότερο νερό
- μπορείτε να φυτεύετε περισσότερα φυτά σε μικρότερο χώρο
- για αναρριχώμενα φυτά (όπως τομάτες, κολοκύθες, αγγούρια..) μπορείτε να κάνετε μεγάλη οικονομία στο πλέγμα
Πιθανά αρνητικά σημεία σε αυτή τη μέθοδο είναι ότι
- Υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να βρέξτε τα φύλλα των φυτών και έτσι να προκαλέσετε ασθένειες στα φυτά (πχ περονόσπορος), αφού η υγρασία στα φύλλα μαζί με υψηλές θερμοκρασίες είναι μεγάλος σύμμαχος στις ασθένειες
- Λόγω ότι τα φυτά βρίσκονται σε πολύ κοντινές αποστάσεις, είναι ευκολότερη η εξάπλωση ασθενειών από το ένα φυτό στο άλλο